ni Larry V. Villarin | Disyembre 2, 2022
Miabot na usab ang panahon sa kasub-anan,
mga luha nga hinay-hinay mikablit sa mahuyang nga dughan.
Daw sakit pamalandungon ang kabliton sa kamingaw,
diin padayon ang timaan sa pagsalop sa adlaw.
Usahay damguhon sa pagbati nga giputos sa kangitngit,
sama sa itom nga alibambang nga mipatong sa aping ug kalit.
Samtang ang ulan sa kabuntagon miduyong sa masulob-ong kasingkasing,
midahilig ang kasuko og mibanlas ang kasakit nga naglagiting.
Kaanugon sa nanglabay nga katuigan.
Larag na kini kon balikan.
Dahon nga laya,
kapakyasan ingon nila mawagtang sa pagpangaliya.
Lipaya intawon ang kangutngot nga nadilaab sa hunahuna.
Paypayi ang kahadlok sa kapalaran nga wala pa mahiluna.
Kon buot mo ihunghong ang tambal sa kamatngon,
haron dili sa kaguol maulipon.
Daw ingon kasayon ug kataphaw lang ang kahimtang,
kumpara sa naaguman sa uban nga wala napakgang.
Apan si kinsa sila haron hukman,
ang pungpong sa kahadlok nga gipas-an.
Pastilan, nganong nabuhi man niing kalibutan,
nga sa alimpatakan ug hunahuna nagsubay ang tanan!
Taliwala sa tanang hagit ug bun-og sa kinabuhi,
pagsubang sa adlaw, ikaw ug ikaw lang gihapon ang mubayaw sa kaugalingon haron magpakabuhi.
