Magkita Kita sa Hibalag

Magkita ta sa panon sa katawhan, 

Sa malapok nga yuta, sa Hibalag nga tuboran.

Masiplatan ka og ka isa, balikan ikaduha, 

Ug sa akong paglingi, mulingi sad ka diri.

Ang nakigpulong na baba mailisdan sa mata 

na ga tutok sa layo—ako diri, ikaw didto—

Walay masabtan, kay ang banda mulamang,

Walay madunggan, kay kusog ang bugtong-bugtong (sa dughan).

Ang mga suga nga wala gatutok sa bisag usa ka tawo, 

Magpabilin sa imo lang, ug atong mga ngabil mu arko

Paubos, mukunot ang kilid sa atong mga mata; 

Hilom na katawa—ako diri, ikaw dinha.

Ug sa pag-alingasa sa mga tigpaminaw—

Mga abaga gabangga-bangga, tingog nga ga agik-ik—

Sa pagbiya nako sa akong paglantaw,

Mabungkag ang kahilom, mga tawo mi kisaw

Uban sa pagundang sa pagtak-om sa gibati sa kasingkasing;

Naa ko diri, ug ikaw, asa na?

Kalit na mubundak ang ulan,

Ang mga payong musaka sa kahitas-an.

Samtang ako magtiwas og paminaw 

Sa tukar sa banda, ikaw pirme gihuna-huna, 

Duol sa katapusan: hinay-hinay na pagbiya sa mga tawo. 

Dawaton ko nalang ang higayon, bisan mubo. 

Puhon-puhon, samtang ang banda magpatugtog 

Ug ang reaksyon sa mga tawo sadya na magkagubot;

Samtang ang ulan gabundak, ang mga payong nakatudlo sa langit, 

Mintras magdasok ang mga tawo sa katugnaw, magkita kita balik. 

Ilalom sa langit na dag-om, sa yuta nga lapok—

Sa Hibalag kita magkita usob.