By Lealina Evangeline Reyes
Patinig at katinig na mistulang dayuhan sa aking dila
Bawat pagbigkas tila’y basag na himig
Mga tunog na kailanma’y ‘di natutumbasan ng galing
‘Pagkat ang salita’t pag-unawa ay hango sa dayuhang wika.
Ang pinulongan sa yutang natawhan,
Wala nahatagan og garbo ug paghigugma
Pinulongan nga kabilin sa mga katigulangan gikalimtan,
“Padayon” kuno bahala’g dili kini masabtan.
We are the children of a tarnished dream,
We are the children who tarnished the dream
Seeing the world through words we do not own,
Dismissing the world of the language we disown.
Nabibigyang saysay ba ang mundo
Gamit ang wikang hindi nakakaunawa ng “bayanihan”?
Wikang nagmula sa mga dayuhang bansa
Na hindi matutumbasan ang salitang “kapwa”.
Maong sabta nga ‘di ko makasabot
Sa akong kaugalingong pinulongan dili makalahutay
Dili makapadayag gamit ang mga pulong
Sa akong mga katigulangang gigikanan.
Ako ba ay higit sa hayop at malansang isda?
Umaawit para sa lupang sinilangan, sa lupang hinirang
Gamit ang mga salitang ‘di nabibigyan ng saysay—
Unti-unting tinatanggal ang diwa ng mga pangaral.
Sa pagbiya sa atong kaugalingong pinulongan
Nahimo na kitang langyaw sa atong yutang natawhan
Kabatan-onang gipaagasa’g dugo
Sa mga bayaning nahauna kanato.
So, children of this soil, strangers to our own
Speak in the tongue of your heroes, not of borrowed words
Let us be native and dream a dream anew
In a language not from a faraway land,
And become true children of our mother tongue.
